Seguimento das poboacións de aves mariñas no Parque Nacional Marítimo Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia: resultados de 2017

Munilla, I. 2017. Seguimento das poboacións de aves mariñas no Parque Nacional Marítimo Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia: resultados de 2017. Parque Nacional Marítimo e Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia. Decembro 2016.

RESUME*:

Corvo mariño (P. aristotelis)

• A poboación reprodutora de corvo mariño no Parque Nacional en 2017 estimouse en 944 parellas repartidas en oito colonias principais. Esta cifra representa o 67% do censo galego da especie. Dous terzos da poboación do Parque localízanse no arquipélago de Ons, o 25% no arquipélago de Cíes e o 9% restante en Sagres. A colonia máis numerosa é Ons Norte con 485 parellas, a metade das estimadas para o conxunto do Parque.
• O número de parellas censadas representa un lixeiro aumento con respecto dos datos de 2015 e 2016.
• A estima do éxito reprodutor no Parque Nacional en 2017 foi de (media ± desviación típica): 0,99 ± 1,06 polos por niño (N = 76 niños), mais con diferenzas moi acusadas entre os tres arquipélagos: Cíes = 0,52 ± 0,75 polos por niño; Ons = 1,21 ± 1,17; Sagres = 1,11 ± 1,08. O éxito reproductor rexistrado en Ons é significativamente superior ao do ano pasado.
• A análise de tres mostras de egagrópilas recollidas durante o periodo reprodutor nas illas Cíes (O Faro, N= 24), Ons (Cova da Loba, N= 42) e Sagres de Fóra (N= 27) indican que os corvos mariños do Parque Nacional consumiron maioritariamente tres grupos de peixe, por esta orde: lábridos (Labridae), pións (Atherina presbyter), e fanecas (Trisopterus).
• Este ano rexistrouse unha frecuencia relativamente alta de bolos (Ammodytidae) na mostra de egagrópilas de Cíes o que pode ser indicativo dunha certa recuperación das poboacións dese peixe preto das illas.

Gaivota patiamarela (L. michahellis)

• O seguimento interanual indica unha diminución da poboación reprodutora de gaivota patiamarela do 21% en relación ás cifras de 2016. A poboación reprodutora ten diminuído en tódolos sectores sen excepción, sendo este o primeiro ano da serie no que esto acontece. O declive anual promedio para o conxunto de sectores ao longo do periodo de seguimento (2011-2017) é considerable (-9,1%). As illas de Sálvora e Vionta acumulan xa dous anos seguidos con declives moi fortes e perderon, en conxunto, máis do 40% da poboación censada en 2015.
• Neste ano comparouse o éxito reprodutor entre dúas parcelas de estudo representativas dos principais hábitats de cría da gaivota en Cíes, o cantíl de toxo (Cortello do Porco, 48 territorios) e as dunas (Muxieiro, 37 territorios). O éxito reprodutor rexistrado no conxunto da mostra de territorios foi baixo (media ± desviación típica = 0,61 ± 0,90 polos a voar por territorio), aínda que algo superior na parcela de duna (0,68 ± 1,03) que na parcela do cantíl (0,56 ± 0,78).
• En 2017 a incidencia do sindrome de parálise foi moi baixa. Malia o esforzo de prospección ser intenso e estendido no tempo, observáronse só 6 gaivotas con apariencia de ter morto con síntomas de parálise.
• O contido da mostra de egagrópilas (N= 167) indica que as gaivotas adultas do Parque Nacional basaron a súa dieta en invertebrados mariños cunha frecuencia de aparición do 76,2%. O alimento mellor representado foi o patexo (Polybius henslowii) (50,1%); seguido dos invertebrados do intermareal (25,6%), entre eles o percebe (Pollycipes cornucopia20,4%) e mexillón (Mytillus galloprovincialis 7,2%). O lixo urbano está presente no 14,3% da mostra, e o alimento de hábitats terrestres no 7,8%. Os peixes apenas están representados. As diferenzas espaciais entre arquipélagos (Cíes, Ons e Sálvora) veñen dadas pola presenza de determinados tipos de alimento pouco ou nada representados no resto.

Gaivota de asa escura (L. fuscus)

• En 2017 a poboación reprodutora de Larus fuscus nas illas de Sálvora e Vionta foi de 21 TAO, 20 deles en Sálvora. A estima de 2017 é un 25% por cento menor que as estimas de 2015 e 2016.

Gaivotón (L. marinus)

• A estima da poboación reprodutora de gaivotón no ano 2016 é dunha parella na illa de Vionta, máis non quitaron polos.

Pardela cincenta (C. diomedea)

• Na colonia de Tropezas, o principal núcleo reprodutor da especie no Parque Nacional, ocupáronse 27 sitios e a poboación reprodutora foi estimada en 17 parellas. Estes valores son os máis altos rexistrados dende a eventual fundación da colonia. Este ano marcáronse 6 sitios novos e constatouse unha expansión da área cuberta pola colonia.
• Os datos recollidos suxiren que en 2017 as pardelas de Tropezas produciron 17 polos, aínda que non está claro cantos deles conseguiron voar.
• A resposta das pardelas aos sistemas de atracción social instalados en Cíes foi pobre. O sitio de cría que ven sendo ocupado en Chancelos dende 2013 foi ocupado de novo este ano por unha parella reprodutora, máis o sitio foi posteriormente abandonado.

*Documento completo en PDF: Munilla, I. 2017. Seguimento das poboacións de aves mariñas no Parque Nacional Marítimo Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia: resultados de 2017. Parque Nacional Marítimo e Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia. Decembro 2016.

Imaxe destacada: Corvos mariños cristados (Phalacrocorax aristotelis) en Ons © Suso Framil

Author: Cíes.gal

Redacción Cíes.gal.