O plástico que flota no mar libera compostos orgánicos que estimulan o crecemento das bacterias mariñas

Os detalles da investigación publicáronse na revista Nature Communications

Científicos do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC), en colaboración coa Universidade de Viena, estudaron como afectan os residuos plásticos das verteduras no mar aos niveis máis baixos da cadea trófica, os microbios.

Os resultados mostran que estes residuos liberan carbono orgánico disolto na auga: ata 23.600 toneladas métricas por ano. A maior parte deste carbono é consumido rapidamente polas bacterias mariñas, as cales ven estimulado o seu crecemento.

A investigación, liderada por Cristina Romeira Castelo durante o seu contrato postdoctoral na Universidade de Viena (Austria), contou coa participación de científicos do Instituto de Ciencias do Mar en Barcelona e do Instituto de Investigacións Mariñas en Vigo, ambos os do CSIC.

Os detalles da investigación, financiada pola Austrian Science Fundation e o CSIC no marco do proxecto MODMED, publicáronse na revista Nature Communications.

Consecuencias para as bacterias

“Ata agora coñecíanse os efectos nocivos dos residuos plásticos en animais, desde pequenos invertebrados a baleas, pero ignorábase como afectan aos microbios mariños, incluídas as bacterias”, explica Cristina Romeira Castelo, que actualmente é investigadora postdoctoral “Juan da Cerva” no Departamento de Oceanografía Física do Instituto de Ciencias do Mar (ICM).

“O obxectivo do noso estudo era cuantificar canto carbono orgánico proveniente dos residuos plásticos libérase ao medio mariño e que consecuencias ten para as bacterias”, engade Xosé Antón Álvarez Salgado, Profesor de Investigación do CSIC no Laboratorio de Xeoquímica Orgánica do Instituto de Investigacións Mariñas.

O experimento e metodoloxía

Para pescudalo, o equipo realizou unha serie de experimentos nos que distintos tipos de plástico flotando en auga de mar eran expostos á radiación solar durante períodos dunha semana e un mes. Utilizáronse os tipos de plástico que se atopan en maior proporción no océano: polietileno de alta e baixa densidade (HDPE e LDPE, respectivamente) e polipropileno (PP). Os plásticos estudados incluían envases e bolsas de plástico (PE e PP) de supermercado. Observouse que todos eles liberaban carbono orgánico á auga de mar, tanto se foran expostos á radiación solar coma se non.

“Tendo en conta que cada ano se verten ao océano ata 12 billóns de toneladas de plástico, os nosos resultados suxiren que este plástico libera anualmente unhas 23.600 toneladas métricas de carbono orgánico” sinala Cristina Romeira Castelo.

Nunha segunda fase, engadíronse bacterias á auga de mar que contiña os compostos liberados polo plástico. Observouse que tras cinco días as bacterias consumiran o 60% do carbono orgánico disolto liberado polo plástico. Ademais, nos casos nos que o plástico non fora exposto á radiación solar previamente, as bacterias consumiron máis carbono e creceron máis rapidamente. “Isto indica que a radiación solar produce cambios estruturais nos compostos liberados polo plástico, que poden inhibir o crecemento das bacterias”, indica Xosé Antón Álvarez Salgado.

Cinco trillóns de anacos de plástico no mar

Calcúlase que na superficie do mar flotan actualmente máis de cinco trillóns de anacos de plástico e as previsións apuntan a que os residuos plásticos que se verten aumentarán ata 10 veces na próxima década, segundo din os investigadores. “Isto incrementará proporcionalmente a cantidade de carbono orgánico, con consecuencias para o crecemento bacteriano e, á súa vez, para outros organismos acuáticos e para o ciclo de carbono nos océanos”, destacan.

“Os plásticos expostos á intemperie experimentan procesos de degradación e envellecemento, que provocan a súa ruptura en anacos pequenos. Os máis diminutos, os microplásticos (con tamaños inferiores a cinco milímetros), poden provir de produtos de cosmética, que utilizan micropartículas plásticas. Son tan pequenos que escapan aos filtros das depuradoras”, explican os investigadores. Ademais, apuntan, “os plásticos conteñen aditivos que lles confiren propiedades de elasticidade e durabilidade, e que poden transferirse á auga. O plástico pode liberar compostos orgánicos ao medio mariño, e hai factores, como a radiación solar, que estimulan a liberación deses compostos”.

A contaminación dos océanos por plástico é unha das principais preocupacións ambientais na actualidade. “Coñecer os procesos físicos, biolóxicos e xeoquímicos que marcan o destino final destes plásticos é fundamental para entender o seu impacto na saúde dos océanos“, din os científicos.

Referencia:

Romeira-Castelo, C.; Pinto, M.; Langer, T.; Álvarez-Salgado, X.A.; Herndl, G.J. (2018). Dissolved organic carbon leaching from plastics stimulates microbial activity in the ocean. Nature Communications.

Fonte: Delegación CSIC Galicia

Imaxe destacada: © Gainzafer

Author: Cíes.gal

Redacción Cíes.gal.